22 Haziran 2010 Salı

BAŞLIKSIZ...




Gel gör ki hayatta
Paranın dahi ilaç olamayacağı
Tek yara,tek acı
Ölüm

Adı gibi soğuk
İtici
İç gıcıklayıcı
Ürkütücü

Her adı geçtiğinde
Gurbette oluşuma
Sevdiklerimden ayrılığıma
İsyan ettirir beni

Ciğerimi yakar
Göğsümü daraltır
Bir sızı iner gözlerime
Yanağımdan süzülür mechule

Lakin kaçamayız ondan
Kaçsak da bulur zaten
Gölgemizde saklıdır
Çıkacağı gün belli olmaz

Her an hepimize
En sevdiklerimize
Yahut bizzat kendimize
Gelip yapışabilir amansızlığı

İnsan ne için üzülür?
Madem sonunda "ölüm" var
Neden kendi kendine dar eder
Yok eder dünyasını

Madem sonunda ölüm var
Küslükler niye
Nedendir bu düşmanlıklar
Kefenimize mi saracağız kinimizi?

Ölüm her karşıma çıktığında
Bir kez daha anlarım yaşamın kıymetini
Bir kez daha sarılırım sevdiklerime
Ve "özrü" başa alırım kelime haznemde
Bir de şarkı dolanır beynime....:

Ölüm var ölüm ölüm
Kalp kırmak değil çözüm
Unutma bir gün!
ÖLÜM VAR ÖLÜM...


Nupelda KARABUĞDAY

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder