25 OCAK 1995
Ne acılı bir tarih görüntüsü bile ürkütüyor beni
Gidişinin günü bugün,beni terkedişinin
Şu hayatım boyunca kanayacak yaramı
İlk açtığın gün bugün.
Çok ilginç üzerinden yıllar geçti
Ama hala dün gibi hatırlarım yaşadıklarımızı
Seninle uyurdum ben hep
Hatırlıyorum sensiz uyuduğum zaman ağlayışlarımı
Sanki hala omzunda başım
Sanki hala sen kokuyor saçlarım
Sanki sen hiç gitmedin
Gittiğini yere düştüğümde elimden tutmamandan anlıyorum
Acı gerçekle o zaman yüzleşiyorum
Meğer sen gitmişsin...
Annem senin için “kuş oldu uçtu” demişti
Ben her kuşa senin olman umuduyla bakıyorum
Bir de “artık bizi gökyüzünden seyredecek” demişti
O yüzden biliyorum gördüğünü beni
Bazen ağızlarından kaçırıyorlar yanımda “kızının gençliğini göremedi” diye
Deli mi bu insanlar,görüyorsun ya sen beni
Gittiğini kabul edebilirim,hatta kuş olup uçarak gittiğini de
Ama beni görmediğini asla.
Görüyorsun biliyorum,duyuyorsun beni
Yanımda olabilme ihtimalin de var,asıl ben göremiyorum seni.
Hayır bu seferki yazımda yokluğuna isyan etmicem
İsyan da seni getirmiyor ne yazık ki
Dönüşsüz tek sefer “ölüm”
Seni uğurlayamadım bile,ben uyurken götürdü seni ölüm
25 Ocak 1995 ne acılı bir tarih!
Görüntüsü bile ürkütüyor beni
Sanırım buna alışamıcam,yaşanacak ne varsa unutulsun
Tarihten siliyorum bu günü,varsın hiç yaşanmamış olsun
Nupelda Karabuğday
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder