Şimdi kim tutuyor ki ellerini?
Sürekli bahsettiğim şu kömür gözlerin var ya
Kim bakıyor,benim gibi aşkla?
Kim değiyor tenine?
Kim dalıyor uykuya kokunla?
Dilin kime “seviyorum” diyor
Kalbinin kapısının önüne attığın
Pılımı pırtımı aldım sonunda
Baktım çoktan yeni taşınan olmuş
Yerleşilmiş bile kalbinin köşküne
Dışarıdan gördüm,açık kalan pencereden
Sen ise…
Görmedin beni…
Görmedin…
Gittim,çok uzaklara
Olurda aklına gelirsem
Beni bulmak istersen
Gözyaşlarımı iz yaptım
Yürüdüğüm yollarda
Her damla yolun sonunda bana varıyor
Hadi hepsini geçtim de
Bakmaya kıyamadığım kömür gözlerin yok mu
İşte ona başka gözlerin değdiğini bilmek beni öldürüyor
Neyse…Öyle işte…
Mutlu ol…
N.Karabuğday
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder